| Een andere kant - 5512 keer gelezen |
|
Een beetje onwennig kwam je binnen, net als jij voelde ik me onzeker echter ik had me voorgenomen hier niet al teveel van te laten merken. Hartelijk zoende ik je op je wang, ik rook de parfum die je had opgedaan, je zag er leuk uit, ergens moest ik lachen om je pogingen om creatief om te gaan met de 'kledingopdracht' die ik je een paar dagen eerder per mail gestuurd had. De hele toon van mijn mail was plagend geweest, precies mijn bedoeling ook, ik wilde je in die onzekerheid laten, ik wilde erachter komen wat jouw gevoelens waren. Het laatste dat ik wilde was dat je klakkeloos mijn opdrachten zou uitvoeren, ik hield wel van een beetje eigen inbreng, een stukje creativiteit. Juist daarmee zou ik een beeld krijgen van jou en jouw verlangens. Glimlachend liep ik voor je uit de woonkamer in, ik gebaarde vaag richting de bank en vroeg wat je wilde drinken. Je koos voor koffie, ik schonk koffie voor ons in en zette de mokken voor jou op tafel terwijl ik het niet kon laten om op te merken dat het eigenlijk de taak van een subje was om koffie in te schenken. Je schonk me een vage grijns, ik zag de onzekerheid in je ogen en het wakkerde nog meer de Dominante kant in me aan. Ik was blij dat je niet wist hoe onzeker ik me voelde, blij vooral ook dat je niet wist dat dit voor mij een eerste keer was dat ik aan de andere kant stond. Want oh ik wist zo goed hoe jij je nu zou voelen, die onzekerheid, je continu afvragen wat er van je werd verwacht, je bewust van wat je zei, deed of juist niet. Het sluimerende verlangen in je om 'de fout' in te gaan, hopend op straf, wetend dat het slechts het moment zou zijn dat je de drempel overstak op weg naar overgave, diezelfde overgave waar je zo intens naar verlangde. Ik betrapte mezelf erop dat ik lichtelijk aan het wegdromen was terwijl ik van de hete koffie genoot. Jij keek om je heen, maakte een opmerking over het interieur en het was duidelijk dat de zenuwen de overhand kregen. Zwijgend dronk je je koffie op en het moment dat je de lege mok op tafel zette zei ik: " Laat nu maar eens zien hoe goed je mijn mail gelezen hebt van de week." Je keek me aan, er was zoveel te lezen in die prachtige ogen van je. Ik zag de onzekerheid en het verlangen, ik zag zelfs pretlichtjes in je ogen alsof je op een bepaalde manier een stukje touw in handen hield, of mij straks voor een verrassing zou weten te plaatsen. Ik genoot van de spanning, de spanning die ik zag bij jou maar ook de spanning en opwinding die ik voelde bij mijzelf. Dit was het moment waar we in onze mails zo vaak aan gedacht hadden, maar zelden uitgesproken voorzichtig als we beide waren in het uiten van onze gedachten en gevoelens per mail. Onwennig ging je staan, ik leunde ontspannen achterover en liet op me afkomen wat zou gebeuren. Plotseling schoot je in de lach, met een zenuwachtig stemmetje zei je: "Ik kan het niet, ik weet het even niet meer." Langzaam stond ik op en nam je hand, ik nam je mee naar de ruimte achter de bank en zei dat je in t midden van de kamer moest gaan staan. Je keek naar de vloer terwijl ik om je heen liep, voorzichtig tilde ik met een vinger je kin op zodat je mijn blik niet kon ontwijken. Eventjes zei ik niets, ik keek naar de blik in je ogen, ik liet je zien wat er in mijn ogen leefde. Ik zag vanuit mijn ooghoeken hoe je probeerde de zenuwen weg te slikken terwijl je met je tong langs je lippen gleed en verlegen op je lip beet. Opnieuw keek ik je aan en zei: "Til je rokje eens op.." Je bleef me aankijken terwijl je langzaam en verlegen je rokje iets optilde, ik deed een stap naar achteren terwijl ik zei: "Dat kan best verder omhoog nog, ben je vergeten een slip aan te trekken?" Je kreeg een kleur en fluisterde dat je mij had willen verrassen. Quasi boos antwoordde ik dat het toch niet helemaal de bedoeling was dat je op deze manier vrije interpretatie gegeven had aan mijn opdracht. "Had ik niet expliciet gevraagd of je mooie lingerie wilde aantrekken?", vroeg ik je terwijl ik opnieuw in die sprekende ogen van je keek. Ik zag pretlichtjes verschijnen terwijl je, erg zeker van jezelf, zei: "Kousen en jarretelgordels zijn toch ook lingerie." Eventjes gunde ik je deze kleine overwinning die ik weldra liet verdwijnen door je te vragen of je dan ook een bh was vergeten aan te trekken. Het bleef stil, "Nou?" vroeg ik. Je keek me aan, de blik in je ogen was veranderd. Er was niet veel meer te zien van de pretlichtjes en uitdaging die ik daarnet had gezien, in plaats daarvan las ik het verlangen in je, verlangen naar het uit handen kunnen geven van de touwtjes, verlangen naar een stuk duidelijkheid. De sub in je was naar voren gestapt. "Laat maar eens zien dan..", zei ik terwijl ik een stoel pakte en ging zitten terwijl jij in het midden van de kamer bleef staan. Vertwijfeld bleef je staan, eventjes dacht ik dat je compleet zou dichtslaan maar je trok toch, lichtelijk aarzelend, je truitje uit waardoor je borsten vrij kwamen. Je keek me aan en liet je armen onzeker langs je lichaam hangen. "Hoeft de rest niet uit?", vroeg ik je terwijl ik opstond van de stoel en achter je ging staan. Zonder iets te zeggen schoof je je rokje weer naar beneden en trok ook deze uit zodat je slechts nog gekleed in jarretelgordels en pumps voor me stond. Ik liet strelend een vinger langs je ruggenwervel glijden terwijl ik dichterbij kwam staan en toen mijn lippen vlakbij je oor waren fluisterde ik: "Subjes die zich niet aan de afspraken houden verdienen straf, dat zul je toch met me eens zijn of niet" Je ademhaling was sneller gegaan, ik liet mijn tong eventjes langs je oor strijken voor ik een stap achteruit deed en wachtte op jouw reactie. Het moment dat ik bij je vandaan stapte zag ik je lichaam lichtjes schokken, alsof je iets verwachtte. Ik was echter niets van plan, nog… Je bleef stil en zwijgend staan, de onrust straalde echter van je hele houding af, ik zag hoe onregelmatig je ademhaling ging en ik wist dat het in je hoofd nu alles behalve rustig was. Zeer waarschijnlijk vroeg je je af wat je moest zeggen, wat ik zou verwachten, of je wel iets moest zeggen. Ik liep om je heen en ging voor je staan terwijl ik je aankeek, opnieuw wilde je mijn blik ontwijken je kreeg echter die kans niet van me. Ik tilde je kin op en dit keer gaf ik je een hartstochtelijke tongzoen. Ik voelde de onzekerheid die mijn handeling teweegbrachten bij je, ik proefde de passie die leefde, ik voelde het verlangen in je lichaam toen ik je voorzichtig tegen me aandrukte. Je reageerde aarzelend op mijn zoen, gaandeweg voelde ik je ontspannen en het moment dat je alle twijfels losliet en passie liet spreken in je zoen deed ik weer een stap naar achteren terwijl ik zei: "Ga maar eens bij de tafel staan, handen op de tafel, voorover gebogen, hoofd naar beneden en ogen dicht." Voor ik de kamer uit liep voegde ik eraan toe, "En vooral blijven staan!" De intonatie in mijn stem was veranderd, ik wist dat dit de juiste uitwerking op je zou hebben. Als ik het goed had ingeschat zou je nu enerzijds met jezelf worstelen om te blijven staan, alleen in de kamer, niet wetend wat je te wachten staat, denkend dat je alleen bent… Inderdaad denkend, want ik had gedaan alsof ik was weggelopen maar stond nog steeds in de kamer terwijl ik je observeerde. De eerste tijd stond je doodstil, na een paar minuten veranderde je ademhaling, alsof je bezig was jezelf tot kalmte te manen. Vervolgens schoof je wat onrustig heen en weer, toch bleef je wel staan. Je keek zelfs niet eens op of om je heen en ergens bewonderde ik dit in je. Ik besloot je niet veel langer in onzekerheid te laten en opende de deur met veel lawaai alsof ik weer de kamer kwam binnen wandelen. Je hief je hoofd op alsof je om wilde kijken en ik zei:" Je bent toch wel netjes blijven staan zoals ik je had opgedragen hè?" Ik was benieuwd naar je reactie, zou je eerlijk zijn, zou je behoefte aan duidelijkheid omtrent je sub zijn groter zijn waardoor je wellicht iets zou verzinnen? Het bleef eventjes stil en zachtjes antwoordde je: "Ja….." "Goedzo," zei ik, "ik had niet anders van je verwacht, want je wilt toch t brave subje zijn of niet?" terwijl ik dat laatste zei had ik je aan je haren naar achteren getrokken zodat je me wel aan moest kijken. Een zenuwachtig lachje zag ik over je gezicht schuiven terwijl je eerlijk bekende niet een braaf subje te willen zijn. Spontaan zoende ik je terwijl ik je liet weten dat ik blij was met je eerlijkheid maar dat je je niet anders hoefde te gedragen om straf te krijgen, iets waarvan ik wist dat je er naar verlangde om te ondergaan, omdat ik er toch wel voor zou zorgen dat er redenen waren om je te straffen. "Bovendien" voegde ik eraan toe," ik hoef geen redenen te hebben om jou te straffen toch?" Je keek me twijfelend aan, ik zag de strijd die je met jezelf voerde. Je vroeg je af wat je nu moest antwoorden, of je eerlijk moest zijn, of je aan moest geven waar jouw verlangens lagen, of dat dit een vraag was die thuishoorde in t subtiele spel dat inmiddels was begonnen. Zonder iets te zeggen schudde je je hoofd en keek me verwachtingsvol aan. "Draai je maar weer om, met je handen op de tafel, benen gespreid", zei ik terwijl ik terug naar de gang liep om wat speeltjes te halen die ik meegenomen had, ik liep weer naar de tafel, waar jij keurig stond zoals ik je gezegd had. "Sluit je ogen maar, en wat er ook gebeurt…je houdt ze dicht…" Ik pakte een veer en streelde er vederlicht mee over je rug, kriebelde in je nek, liet de veer aan de binnenkant van je dijbenen gaan tot aan je enkels en weer terug. Tegelijkertijd blies ik zachtjes langs je zachte huid tot ik de eerste tekenen van kippenvel zag verschijnen. Vervolgens streelde ik die plekken met mijn handen waarbij ik zachte aanrakingen afwisselde met nagels die over je huid krabbelden. Niet hard, maar hard genoeg om je te laten kreunen van genot, maar ook van ongeduld. Want het was me niet ontgaan dat je steeds meer moeite kreeg met stilstaan, je lichaam sprak een eigen taal en jouw lichaam probeerde mijn handelingen te sturen. Je kromde je rug waardoor je billen prachtig omhoog kwamen. Ik greep naar de zachte strokenzweep die naast me op de grond lag en vervolgde mijn strelingen, echter nu waren het de koele stroken die je over je rug voelde gaan, op je billen, je dijbenen. Tergend langzaam liet ik de zweep haar eigen weg zoeken over de rondingen van jouw lichaam, hoe langzamer ik bewoog hoe meer jouw lichaam ging spreken. Je kreunen was overgegaan in een bijna smekend vragen, woordeloos dat nog wel, maar ik verstond de vraag die erin lag. Echter…ik was niet van plan nog om nu al gehoor te geven aan je verlangens. Hoe meer je met je lichaam bewoog, hoe langzamer mijn strelingen werden. Ik voelde de onmacht en frustratie in je groeien en vroeg: "Is er soms iets?"
Je opende je ogen en keek me via de spiegel aan. Direct herinnerde je je wat ik eerder gezegd had en betrapt sloeg je die prachtige ogen weer neer. "Je houdt me wel bezig, je hebt nog een straf tegoed voor het niet exact opvolgen van de kledingopdracht die ik je gegeven heb, en volgens mij had ik net toch gezegd dat je niet je ogen mocht opendoen.", terwijl ik dit zei was ik om de tafel heengelopen en tilde je kin op zodat je me wel aan moest kijken. Je hield echter je ogen gesloten en ik zag de vage glimlach die zich aftekende op je gezicht. "Doe je ogen eens open", fluisterde ik. Je keek me aan en ik zoende je teder op je vochtige lippen, hartstochtelijk beantwoordde je mijn kus, eventjes liet ik mezelf overspoelen door de intense passie die ik in je voelde en ik kon me maar moeilijk losmaken van dit hartstochtelijke moment. Onze lippen lieten elkaar los en opnieuw keken we elkaar aan, "Ben je er klaar voor?", vroeg ik je. Je bleef even stil en keek me aan, ik zag de vertwijfelde blik in je ogen maar ook het verlangen, het beginnende stukje vertrouwen dat was opgebouwd en je drang naar overgave. "Loop maar met me mee," zei ik terwijl ik je hand pakte en jij overeind kwam van de tafel waar je al die tijd voorovergebogen gestaan had. Ik liet je in het midden van de kamer stilstaan en zei: "Handen in je nek en zo blijven staan.", onderwijl liep ik bij je vandaan om touw, een blinddoek, een best wel venijnig uitziende zweep en nog enkele speeltjes, die ik je niet liet zien, te halen. De zweep, blinddoek en touw legde ik demonstratief voor je voeten op de grond, de overige speeltjes had ik in de hoek van de kamer neergelegd. Terwijl ik het touw opraapte en voor je kwam staan was het me niet ontgaan dat je ademhaling versnelde, je wist niet echt raad met je houding, je ogen flitsten van mij naar het touw in mijn handen, en weer terug naar mij. Ik zei echter niets, het was niet mijn bedoeling om je nu gerust te stellen, ik wilde juist nu de spanning in je verder opbouwen. Niet alleen de spanning die voortvloeide uit alle verlangens die in je leefden maar ook de spanning van het afwachten, niet weten, de twijfels en onzekerheden omtrent de straffen die ik je beloofd had. Ik ging achter je staan en haalde je handen uit je nek en bond het touw om je polsen, je ellebogen trok ik zover omhoog tot je handen in het midden van je rug, boven je billen uitkwamen. Vervolgens wond ik het touw enkele malen om je middel tot ik zeker wist dat je niet meer in staat zou zijn je handen te verplaatsen. Het laatste restje touw dat ik overhield trok ik tussen je billen door en aan de voorzijde maakte ik het vast aan de mooie brede rand van touw die om je middel prijkte. Inmiddels was ik weer voor je komen staan en terwijl ik je vluchtig op je lippen zoende deed ik je de blinddoek voor. Doelbewust verschoof ik stoel en ging zitten, een tijdlang zei ik niets en keek alleen maar naar je. Hoe je daar stond, je houding die iets van trots uitstraalde, je ademhaling die gaandeweg weer was overgegaan in een rustiger tempo. Natuurlijk wist ik dat je gespitst was op elk geluid dat ik maakte, daarom ook liet ik de zweep met een luide knal op de leuning van de stoel naast me neerkomen. Ik zag je schrikken, toen ik opstond ging je hart als een bezetene tekeer, je hele lichaam leek zich te spannen en kromp ineen toen ik plagend met een veer langs je billen streek. Ik zag de verwarring die het bij je teweeggebracht had, handig maakte ik hier gebruik van door je zowel met de veer te strelen als tussendoor zacht met de zweep te slaan. Bewust zacht, want naarmate ik harder zou slaan zou je meer gaan genieten en dat was niet de bedoeling van deze eerste straf.
Je lichaam leek te dansen op een muziek die alleen voor jou hoorbaar was, elke aanraking bracht een beweging teweeg en alle bewegingen bij elkaar vormden de compositie van de passionele dans waarin jij bewoog. De veer had ik naast me neergelegd om je enkel nog aan te raken met de zweep. Ik liet de stroken je warme huid strelen, langzaam liet ik het strelen overgaan in strelend slaan, en strelend slaan werd intenser tot je aan het ritme en de kracht waarmee ik sloeg was gewend. Je had af en toe moeite stil te blijven staan maar deed duidelijk je best om alles op te vangen, je lichaam had zich overgegeven aan de vele slagen die neerdaalden op je rug, benen en billen. Jijzelf had je overgegeven aan mij, ik las het uit je hele houding.De moeite die je moest doen om te blijven staan, de kreetjes die je slaakte, de manier waarop je reageerde wanneer ik stopte. Je smeekte me niet te stoppen maar door te gaan, om je aan te raken zodat je niet in de leegte van stilte en niet aangeraakt worden te zou belanden. In plaats van je meer te geven of harder te slaan bracht ik het slaan terug tot op het niveau van strelen, ik legde de zweep naast me op de grond en kwam achter je staan terwijl ik mijn armen om je heen sloeg en je trillend lichaam tegen me aan voelde. Ik voelde je ademhaling, onregelmatig, hortend en stotend, je hart dat klopte. Ook voelde ik de overgave, verwarring, behoefte aan zowel pijn als warmte, hardheid en tederheid. Ik liet je tot rust komen in mijn armen. Het moment dat je hele lichaam tot rust leek te komen maakte ik het touw los, je lichaam leek slap en leeg maar in je ogen brandde een intens vuur. Ik trok je mee naar een kleed dat ik elders op de grond gelegd had en liet je op je buik liggen, schonk iets te drinken voor je in en masseerde je met een zachte olie. Opnieuw voerde ik een spanning op, dit keer echter een heel andere. Een loom gevoel van passie en erotiek leefde op onder mijn handen terwijl ik langzaam en liefdevol je rug en billen masseerde. Na een tijdje draaide ik je om, onze ogen ontmoetten elkaar terwijl ik verder ging met masseren. Zorgvuldig besteedde ik aandacht aan elk plekje op je lichaam, je tepels waren supergevoelig, de vochtigheid tussen je benen voelde aangenaam warm aan toen ik met mijn vingers op verkenning ging. Er was niet veel voor nodig je naar een hoogtepunt te brengen, je lichaam kronkelde, je sloot je ogen terwijl je lippen half geopend waren. Ik liet je even in je eigen wereldje en ging naast je liggen, genoot van de zachtheid van jouw huid tegen de mijne. Je draaide je gezicht naar me toe en gaf me spontaan een zoen, "nu is het mijn beurt,"fluisterde je, terwijl je over me heen boog en voorzichtig, onwennig ook, mijn borsten aanraakte. Met een verlegen glimlach masseerde je mijn borsten, voorzichtig speelde je met mijn tepels en keek me vragend aan. Ik knikte waarop je jouw warme lippen rond mijn tepels sloot en met een zucht van genot ging ik achterover liggen en gaf me over aan jouw strelingen en bewegingen.
|
|
|
|
|
|
|
|
|