Ellen werd af en toe wakker, ze was eigenlijk te uitgeput om goed te kunnen slapen. Maar dan voelde ze altijd de aanwezigheid van Fleur die een soort wereldreis door het bed maakte. Ze voelde eerst dat Fleur achter haar rug lag en een soort lepeltje lepeltje tegen haar rug deed. Daarna werd ze wakker terwijl Fleur een arm over haar heen geslagen had. Fleur moest naar de wc zijn geweest of rond het bed zijn gelopen want in de ochtend lag ze ineens vóór ellen tegen haar buik. Ellen sloeg een arm om het meisje heen en trok die tegen zich aan. Fleur kreunde bewoog even met haar hoofd en sliep meteen verder.
Therapie. Pah, dit opgeven en inruilen voor een halvegare met een diploma die haar ging vertellen dat ze ziek was? Echt niet!
Ellen legde haar hoofd ook weer op haar kussen. Maar na deze gedachte waren haar dromen gevuld met angstige momenten waarin politiemensen haar op allerlei manieren probeerden te arresteren of vast te zetten.
‘Goedemorgen juf.’
Ellen werd langzaam wakker door Fleur die zich had omgedraaid en haar nu omhelsde.
‘Ik sliep nog.’ Zei Ellen.
‘U droomde naar. U was aan het woelen en daarvan werd ik wakker.’ Zei Fleur. Ze gaf Ellen een kus.
‘Ja, ik droomde naar.’ Bekende Ellen.
‘Over Janita?’
‘Nee, over jou.’
‘Naar dromen over mij?’ Fleur kon dit niet rijmen en ze keek Ellen bevreemd aan.
‘Ik droomde dat de politie kwam om je mee te nemen.’ Vertelde Ellen de halve waarheid. ‘En dat ik naar de gevangenis moest.’
‘Dan kom ik u bevrijden.’ Zei Fleur heroïsch.
‘Ik zie jou ertoe in staat.’ Ellen lachte. Ze keek naar de wekkerradio en zag dat het al middag was, ze was ook zo moe geweest!
‘Het is al laat.’ Zei Fleur die merkte dat Ellen naar de tijd keek. ‘Moet ik iets te eten maken?’
‘Laat mij het maar doen.’ Zei Ellen.
‘Nee, ik.’ Zei Fleur streng.
‘Fleur, je moet ook iets aan mij overlaten.’
‘Nietes, ik woon hier ook en ik wil u helpen.’
‘Fleur, laat mij.’
‘Nee!’
Ellen wilde overeind komen maar Fleur trok haar terug op bed en ging op Ellens buik liggen.
‘Waarom ben je zo bazig.’ Ellen tikte Fleur in haar zij en ze begon te lachen. ‘Als ik voor jou en mijzelf wil zorgen dan wil ik dat gewoon doen.’
‘Maar ik wil het doen.’ Zei Fleur toen ze uitgelachen was. ‘Ik mag u toch wel bedanken omdat ik hier mag wonen?’
‘Zeg dan gewoon dankjewel.’ Suggereerde Ellen.
‘Of wilt u iets anders?’
Ellen voelde een handje van Fleur langs haar onderbuik richting haar venusheuvel glijden.
‘Ook dat vind ik wel leuk, maar daar hebben we geen ontbijt mee.’ Ellen ademde zwaar toen Fleurs vingertjes onder het elastiek van haar string door gingen en hun weg voortzetten naar haar clitje.
‘Ik kan u ook op een andere manier bedanken.’ Fleurs vingertje stopten op een paar millimeter van Ellens kut af.
‘Hoe dan?’ Ellen was teleurgesteld dat Fleur ineens stopte en voelde dat haar stem dik was van verwachting.
‘We kunnen dat spel met die zweepjes doen? Sem?’
‘SM, en jij vond dat niet zo leuk de laatste keer.’ Ellen voelde zich wel natter worden bij het vooruitzicht.
‘Ik vond het ook niet leuk, maar Janita en u deden dat toch altijd?’
‘Maar als jij het niet leuk vind...’
‘Ik wil het gewoon, als het u blij maakt.’
Ellen zag aan Fleurs gezicht dat die het zelf ook wilde, al was het alleen maar om zich te herinneren waarom ze het ook weer niks vond.
‘Goed dan, maar ga nu eerst even door.’
Fleurs handje bewoog zich weer en kwam in aanraking met Ellens clitje.
Ellen kreunde en terwijl de onderkant van Fleurs polsen over haar clitje schuurden voelde ze twee vingers bij haar naar binnen glippen.
Ze vergat even alle zorgen die ze had, Fleur draaide iets bij zodat ze de voorkant van Ellens string naar beneden kon duwen en met haar twee handen haar kut kon verwennen.
‘U heeft zich niet geschoren.’ Merkte Fleur op.



‘Waar haal ik de tijd vandaan?’ Ellen kreunde toen Fleur over haar weer opkomende haarbos aaide. Haar andere hand ging ritmisch in en uit haar opening. Ellen stak haar hand uit en vond het kontje van Fleur. Ze graaide naar de onderbroek en trok die omlaag zodat ze de blote huid kon voelen en met een vinger door Fleurs bilspleet.
‘Hé!’ Fleur keek om. ‘Mij niet aanraken, dat mag u straks doen met Sem!’
‘Als jij dat wilt.’ Ellen slaakte een diepe zucht en legde genietend haar hoofd op haar kussen terwijl Fleur met haar kleine handjes en vingertjes verder speelde tot ze een hoogtepunt voelde komen.
‘Wil je dat dadelijk al doen dan, SM?’ Ellen kwam langzaam bij van het orgasme en Fleur ging naast haar en tegen haar aan liggen.
‘Wanneer u wilt.’ Zei Fleur. ‘Net zoals de vorige keer lekker onverwacht.’
‘Zo onverwacht is het niet, want je weet dat het eraan zit te komen.’ Grinnikte Ellen.
‘Dat wel.’ Fleur gaf Ellen een kus en liet zich uit bed glijden. ‘Maar dan weet ik nog niet wanneer het gaat beginnen.’
‘Waar ga je naartoe?’ Vroeg Ellen verbaasd.
‘Ontbijt maken.’
‘Dat zou ik gaan doen!’
Fleur stak als antwoord haar tong uit en ging haastig naar de keuken.
Ellen kleedde zich aan en liep naar de woonkamer terwijl Fleur weer aan het kokkerellen was. Normaal was dat een nachtmerrie van ouders, maar Fleur ruimde alles netjes op zodra ze ermee klaar was. Dus Ellen ging aan de tafel zitten en wachtte af wat Fleur nu in elkaar zou flansen.
Het duurde even en het was veel lawaai maar Fleur kwam aan met kleine pannenkoekjes.
‘Dat ziet er weer geweldig uit.’ Prees Ellen toen Fleur ze op tafel zette.
‘Maar goed dat ík het heb gedaan dan.’ Zei Fleur eigenwijs. Ze laadde een aantal pannenkoeken op haar bord en overlaadde ze rijkelijk met stroop.
Ellen deed het rustiger aan en hield de zoetigheid een beetje van zich af. Fleur at dan wel meer dan zij, maar ze was ook eerder klaar en keek Ellen daarna afwachtend aan.
‘Verwacht je iets?’ Vroeg Ellen toen ze besloot dat dit haar laatste pannenkoek was en de blik van Fleur storend begon te vinden.
‘Misschien.’ Zei Fleur onheilspellend.
‘Mag ik het ook weten?’
‘U weet het al.’
Ellen zuchtte en rolde haar pannenkoek op zodat ze die in kleine brokjes kon snijden en eten.
‘Als je gewoon wacht, je merkt het vanzelf als we SM gaan doen, en als meesteres bepaal ik wanneer dat begint.’
Fleur begon te giechelen.
‘Wat is er nu weer grappig?’
‘Een meesteres.’ Hikte Fleur. ‘U bent toch juf?’
‘Bij SM heet de leidende partij een meesteres, wijsneus.’
Fleur lachte nog harder en Ellen was half van plan nu al te starten. Al had ze ook een gevoel dat Fleur haar uit zat te lokken. Nu zou geen goed idee zijn; ze wilde Fleur ongemerkt in het spel krijgen. Wanneer ze het niet doorhad. Fleur hield er nu nog rekening mee.
‘Wie ruimt er af?’ Vroeg Ellen.
‘Ik niet.’ Fleur zei het op zo’n absolute toon dat Ellen zeker wist dat ze aan uitlokking deed, maar ze liet zich niet van de wijs brengen.
‘Goed, dan doe ik het wel, jij hebt per slot van rekening gekookt.’
Met een verbijsterd gezicht keek Fleur hoe Ellen haar pannenkoek op at en daarna de tafel begon af te ruimen. Ergens was het ook wel lekker om weer eens wat om handen te hebben, al was het wel vreemd om geen Janita in de keuken aan te treffen.
‘Zullen we naar het bos gaan vandaag?’ Stelde Ellen voor toen ze uit de keuken kwam om het overgebleven bestek op te halen.
‘Bos?’ Fleur keek ietwat verloren. ‘Maar... we zouden toch...’
‘Toch wat?’ Vroeg Ellen onschuldig.
Fleur gaf niet direct antwoord, ze besloot het diplomatieker aan te pakken.
‘Waarom wilt u naar het bos?’
‘Voor koelte, en om er zeker van te zijn dat er geen laafdorp is verrezen of iets. Het sprookjesbos gisteren heeft mij in een hoop rare dingen doen geloven.’



‘Oké.’ Fleur wist duidelijk niet wat ze moest denken. Maar voor Ellen was het spel al begonnen, ze onzekerheid kon soms net zo’n grote marteling zijn als een zweep.
‘Ga je maar aankleden, dan vertrekken we zo.’ Moedigde Ellen aan.
Toen ze in de auto zaten leek Fleur nog steeds schichtig te zijn en het niet te snappen. Ellen reed naar een “bos” dat midden in de weilanden lag. Omdat er een bedrijventerrein was aangelegd een paar dorpen verderop hadden natuurorganisaties vervangende natuur geëist. Het was ergens wel ironisch omdat dit bedrijvenpark een paar boerenbedrijven had opgekocht met hun weilanden en geen bosgrond. Maar na jaren getouwtrek tussen de natuurbeheerders en de gemeente had die laatste de handdoek in de ring gegooid en ingestemd om nog een paar weilanden op te kopen en daar een bos aan te planten. Het was een recreatiegebied geworden met verschillende open veldjes tussen kaarsrechte geplante bomen die elk jaar netjes werden gesnoeid. Ze waren niet de enige, maar het was ook niet druk. De meeste mensen gingen toch liever naar het water dan naar het bos tijdens deze warme zomerdagen. En dat terwijl het in het bos vaak koeler was dan op het strand.
‘Hoe lang blijven we hier?’ Vroeg Fleur toen Ellen de auto parkeerde en uitstapte.
‘We lopen een rondje, of twee, of drie.’ Zei Ellen. ‘En we gaan ergens zitten.’
Fleur liet niets merken, maar Ellen voelde wel aan wat ze liever deed. Het was al een marteling op zich, en het was heerlijk om het kleine meisje te zien dat haar kritiek en klachten voor zich hield. Nog leuker was het als je bedacht dat ze deze pijn accepteerde in ruil voor nog meer pijn. Pervers, maar precies in Ellens straatje. Ze hield er niet minder om van Fleur, maar die had zelf erom gevraagd. Ze ging juist meer van het meisje houden wat bereid was om een hoop te accepteren zodat Ellen zich misschien beter kon voelen. Gek genoeg deed ze dat ook.
Ze liepen het gravelpaadje op en bevonden zich al snel tussen de schaduwen en koelte van de bomen. Als je goed tussen de stammen door keek kon je de koren en slavelden zien van de boeren waardoor het geheel een nog veel desolatere atmosfeer kreeg.
‘Oh kijk.’ Zei Ellen na een tijdje. ‘Een takje.’
Ze pakte een afgevallen soepele twijg op van de grond en liet die neerzwiepen in haar handpalmen.
‘Zou deze pijn doen?’ Ze keerde naar Fleur en keek haar vragend aan.
Fleur keek een mengeling van benauwd en verbaasd. Haar ogen schoten van links naar rechts alsof ze zich afvroeg of Ellen gek was geworden en hier en nu een SM spel wilde starten.
‘Nou?’ Vroeg Ellen, ze liet de twijg zwiepend tegen een boomstam aan komen, daar liet het een stukje van de droge bast af vallen.
‘Ik... ik weet het niet juf, ik denk het wel.’
‘Denk je dat?’ Ellen hield de twijg weer omhoog.
‘Ja.’ Fleur likte langs haar lippen en keek weer zenuwachtig in het rond.
‘Het zal ook wel.’ Zei Ellen op een toon alsof het niets uitmaakte. Ze gooide de twijg weer achteloos op de grond en liep door. Fleur kwam naast haar lopen en leek een stuk meer opgelucht dan net.
Na een tijdje kwamen ze bij een open plek maar er stond een houten picknicktafel in de schaduw waar Ellen besloot te gaan zitten.
‘Lekker rustig.’ Zei Ellen toen ze zat. ‘In de Efteling werd ik bijna tureluurs van die paddenstoelen met hun eeuwige deuntje.’
‘Dat vond ik juist wel leuk.’ Fleur keek plaatsvervangend gekwetst voor de paddenstoelen.
Ellen zei hier niets op.
‘We blijven hier een tijdje zitten en lopen daarna lekker verder.’
Ze luisterden naar het fluiten van de vogels en een tractor die in de verte ronkte.
‘Wat vind jij ervan dat Janita weg is?’ Vroeg Ellen na een tijdje.
‘Ik vind het erger voor u.’ Zei Fleur wijs. ‘Ik ben blij dat ze weg is.’
‘Maar ze weet ons geheim nu.’
Fleur haalde haar schouders op.
‘U vind het erger dan ik.’ Zei ze na een korte stilte. ‘Daarom wil ik ook dat sem doen. U wordt er blij van.’
‘Blij?’ Ellen kon zich niet herinneren dat ze de vorige keer door de kamer had gedanst van vreugde, hoewel dat natuurlijk betrekkelijk was.



‘U vind het leuk.’
‘Dat sem, ik bedoel, SM komt nog wel.’ Beloofde Ellen. ‘Maar ik wil dat jij ook gelukkig en blij bent.’
Fleur zat tegenover Ellen, maar ze schoof nu van de houten picknickbank af en liep om de tafel heen.
‘Ik ben ook gelukkig en blij, ik heb u. En nu zijn we er helemaal voor elkaar.’ Zei Fleur, ze sloeg haar armen rond Ellen heen.
‘Een kleine slijmbal ben je ook.’ Zei Ellen. Ze gaf Fleur een zoen. ‘Een lieve, kleine slijmbal.’
‘Maar wel een die van u houdt.’ Zei Fleur zacht.
‘En daar gaat het om.’
‘Gaan we dan zo naar huis en sem doen?’ Vroeg Fleur zacht. ‘Dan kunt u weer blij zijn.’
‘Maar ik ben nu blij.’
‘Niet helemaal.’ Zei Fleur. ‘Ik zie het aan uw ogen, u bent niet helemaal gelukkig.’
‘Fleur, zal ik wat verklappen?’
Fleur keek op naar Ellen.
‘Het spel is al lang begonnen.’
‘Echt waar? Hier?’
‘Nee, en ja.’ Zei Ellen. ‘Pijn draait het om, maar ook angst en onzekerheid. Dat je niet weet wat er gaan gebeuren. En jij weet niet wanneer ik jou echt pijn ga doen. Dat vind ik ook leuk, jij bent bang dat ik het nu en hier ga doen. Maar ik kan het echte spel overal en altijd beginnen.’
Fleur keek geschrokken maar wist na een paar tellen wat Ellen bedoelde.
‘We moeten dus nog echt beginnen, maar u bent al begonnen?’ Vroeg ze weifelend. ‘Het is niet leuk als ik niet weet wanneer het begint.’
‘En dat is wel wat ik leuk vind.’ Zei Ellen. ‘De vorige keren begonnen we meteen na het ontbijt. Maar nu beginnen we wanneer ik het wil.’
‘En als ik het woord zeg?’ Vroeg Fleur gespannen. ‘Stopt u dan nu? Of straks.’
‘Als je nu het woord zegt stoppen we helemaal.’ Zei Ellen. ‘Ik heb je gezegd dat je het woord niet zomaar mag gebruiken. Alleen wanneer je het te veel vind worden.’
‘Rij...’ Fleur sloeg snel haar handen voor haar mond en keek Ellen met angstogen aan.
‘Wat zei je?’ Vroeg Ellen die wist dat Fleur het woord gewoon had willen repeteren en niet echt gebruiken.
‘Niets, juf.’ Zei Fleur terwijl ze haar handen weer liet zakken.
‘Goed zo.’ Ellen aaide Fleur over haar haren en liet haar handen over haar rug naar beneden gaan. ‘Je weet dat je dat woord alleen maar gebruiken, alleen, als het je te veel wordt. En jij en ik hebben de afspraak dat ik dan meteen zal stoppen. Ik speel de baas, jij bent de baas. Je hoeft niet iets te doorstaan wat je niet leuk vind.’
‘Maar wat u nu doet vind ik ook niet leuk.’ Zei Fleur. ‘Dat doen alsof u niet begonnen bent terwijl u al wel begonnen bent.’
‘Je hebt dus liever dit?’ Ellens handen waren door de losse broekband van Fleur naar haar blote billen gegleden. Ze nam elk van de bilhelften in een hand en kneep.
Fleur danste op haar tenen en slaakte een zacht kreetje.
‘Eigenlijk wel.’ Zei Fleur toen Ellen haar handen weer ontspande en ze zachtjes over de billen van het meisje liet gaan om de pijn weg te masseren.
‘Goed, dan doen we dat, maar pas wanneer ik dat wil.’
‘Goed, juf.’
Ellen gaf Fleur nog een kus. ‘Kom, dan gaan we lopen, we zitten al lang genoeg stil.’
Ze liepen nog ruim een uur door het bos voor ze naar huis toe reden. Ellen deed gewoon normaal tegen Fleur en besloot haar niet langer te pesten of op de kast te jagen met verkeerde woorden of acties.
Thuis aangekomen gingen ze naar binnen, het was nog altijd erg warm buiten en binnen was het nog net te houden. Alle ventilators draaiden en zorgden voor een klein briesje.
‘Te warm.’ Mompelde Ellen nadat ze even op de bank had gezeten. Ze trok haar broek uit zodat ze in elk geval iets koeler was.
‘Moet u niet meer uittrekken?’ Fleur lag op de andere bank met een boek en keek hoe Ellen haar broek opvouwde en over de rand van de bank legde.
‘Nee, ik doe dit voor de koelte. Niet voor de seks.’



Fleur keek Ellen met een grijns aan.
‘Als jij je gaat uitkleden doe je het wel voor de seks zeker?’ Vroeg Ellen vermaakt.
‘Nee, ik kleed me niet uit. Dat doe ik alleen voor sem.’
‘SM, als je sem blijft zeggen, en vooral in die zin, lijkt er zo vreemd.’
‘Sem.’ Hield Fleur vol. ‘Dan klinkt het leuker. Waarom heet het eigenlijk zo?’
‘SM komt van Sado Maso.’ Zei Ellen. ‘Het is dus een afkorting.’
‘En wat betekenen Saddo en Masse dan?’ Vroeg Fleur verder.
‘Ook dat is weer een afkorting.’ Ellen greep even naar haar slapen. ‘Van ehm... Sadomasochisme. Dat betekent gewoon dat je het leuk vind mensen pijn te doen of dat je het leuk vind om pijn te krijgen.’
‘Maar als ik het wel wil maar het niet leuk vind?’ Vroeg Fleur vertwijfeld of er ook voor haar categorie een naam bestond.
‘Fleur, als jij het niet wilt.’
‘Ik wil het wel.’ Fleur slaakte een geërgerde zucht. ‘Ik wil dat u gelukkig bent.’
‘Daarvoor hoef ik niet per se SM te doen.’
‘Jawel.’ Fleur legde haar boek weg en keek Ellen streng aan. ‘Jij en Janita deden het altijd en ik wil gewoon dat u gelukkig bent, u vind SM leuk dus dan doen we SM.’
Ze klonk zo dwingend dat Ellen dichtklapte, plus ze zei voor de eerste keer de benaming goed. Maar dit vormde wel een geweldige opening...
Fleur keek Ellen nog altijd opstandig aan, ze nam een snelle beslissing.
‘Fleur! Ik wil niet dat er zo tegen mij gesproken wordt!’
‘U wilt zelf...’
‘Hou je mond.’ Ellen stond op en pakte Fleurs arm stevig vast. ‘Hoor je!’
Fleur keek boos naar Ellen.
‘Draai je om!’
‘Wat?’
‘Ga op je buik liggen, nu!’
Fleur draaide zich wrokkig om. ‘Zo goed?’
‘Ja.’ Ellen pakte Fleurs broekband vast en trok die over haar billen zodat Fleur ontbloot op de bank lag.
‘Jij spreekt mij niet meer tegen jongedame!’ Ellen liet haar vlakke hand een aantal keren loeihard neerkomen op de blote billen van Fleur.
Die slaakte geschokte kreetjes terwijl Ellens handen haar bilstreek steeds roder lieten kleuren.
‘Als ik iets zeg dan is het ook zo. Begrepen?’
Fleur mompelde wat.
‘Wat zeg je?’
‘Ja juf!’ Zei Fleur nu luider.
‘Misschien wat meer om je eraan te herinneren.’
‘Nee, juf, nee!’
Ellen negeerde Fleurs, waarschijnlijk gespeelde, uitroepen. Ze gaf elke bilhelft harde klappen zodat haar eigen handen ook tintelden toen ze klaar was. Fleurs billen hadden nu een dieprode kleur en ze trilde over haar hele lichaam.
‘Kleed je uit en ga naar de slaapkamer.’ Zei Ellen.
Fleur kwam langzaam overeind en begon in de richting van het gangetje te lopen.
‘Andersom!’ Snauwde Ellen. ‘Eerst hier uitkleden en daarna naar de slaapkamer, heb je moeite met luisteren?’
Fleur liep terug naar de bank en begon nukkig haar shirt over haar hoofd uit te trekken.
‘Ik vroeg je iets.’
‘Wat dan?’ Fleur had haar shirt inmiddels over haar hoofd getrokken en smeet dat nu bozig op de bank.
Ellen boog zich voorover.
‘Of je moeite hebt met luisteren.’ Zei ze streng.
‘Nee.’ Zei Fleur op dezelfde bozige, opstandige toon.
‘Nee, wat?’ Ellen liet haar vlakke hand hard op Fleurs nog altijd blote billen landen.
‘Nee, juf.’ Zei Fleur terwijl ze naar haar gemartelde billen greep.
‘Je bent nog altijd een slechte leerling.’ Zei Ellen boos. ‘Kom op, uitkleden en naar de slaapkamer. Nu!’
Fleur liet haar broek en onderbroekje van haar benen af glijden en legde die naast haar shirt voor ze naar het gangetje liep.
Ellen wachtte een paar tellen en volgde Fleur toen naar de slaapkamer. Het meisje stond bedremmeld voor het grote bed. Ellen was half van plan te vragen of Fleur wilde stoppen, maar ze zou zelf toch ook wel doorhebben dat het een spel was? Ze zou haar noodwoord gebruiken wanneer het te veel werd.
‘Liggen.’ Ellen wees op het bed.



‘Op mijn buik?’ Vroeg Fleur.
‘Jij mag kiezen, welke kant jij denkt dat je het beste kan hebben.’
De woorden van Ellen bleven even hangen in de ruimte voor Fleur deed wat er van haar verlangd werd en ze op haar buik ging liggen.
Ellen keek hoe Fleur haar armen en benen alvast spreidde voor de boeien die Ellen de vorige keer rond haar polsen en enkels had gedaan, maar ze was dat deze keer niet van plan. Ellen opende de lade waarin de sleutel lag voor de kledingkast daarna haalde ze de doos met speeltjes uit de kast en zette die op de vloer. Janita had deze doos niet aangeraakt en een aantal dildo’s van haar lagen er onaangeroerd in. Nu dacht Ellen dat Janita ook wel iets anders aan haar hoofd gehad zou hebben dan seksspeeltjes. Ellen pakte de felle twijgachtige zweep waarmee Fleurs billen al eerder kennis hadden gemaakt en ging naast het bed staan.
Fleur keek opzij en zenuwachtig naar de zweep die ellen met een pets op het nachtkastje liet landen.
‘Ongehoorzaam.’ Zei Ellen. ‘Je houdt je niet aan wat ik je vertel, negeert expres mijn opdrachten of voert ze niet goed uit. Fout, vals en ongehoorzaam. Ik geef je een kans om het goed te maken.’
‘Hoe dan, juf?’ Vroeg Fleur zenuwachtig.
‘Blijf stil liggen.’ Zei Ellen. ‘Ik wil niet dat je je handen beweegt, ook niet je voeten. Je rolt niet om, je blijft zo liggen.’
Ellen hief de zweep zonder nog een woord te zeggen op en liet het scherpe gedeelte neerkomen op Fleurs onderrug, vlak boven haar billen.
Fleur gilde en haar arm bewoog driftig om de geraakte plek voor meer onheil te beschermen.
‘Stil!’ Zei Ellen luid.
Fleur slikte en hijgde, maar ze legde haar arm weer zoals die net had gelegen.
Ellen hief haar zweep neer om nu midden op Fleurs jonge billen te slaan. Fleur gilde weer maar haar armen bleven nu stil. Ze wiegde wel met haar tenen in de hoop zich op iets anders te kunnen concentreren dan de pijn.
Ellen was eigenlijk teleurgesteld. Ze deed een derde klap vlak naast de vorige. Maar Fleur moest zich hierop goed hebben ingesteld want behalve haar voet en haar vingers bewoog ze nauwelijks, hoewel ze wel goed kon gillen.
Al snel zagen Fleurs toch al rode billen paars van de vele strepen die de zweep veroorzaakt had. Maar Fleur verbeet haar pijn, ze schreeuwde, gilde maar hield haar handen ferm op de sprei van het bed.
Ellen klakte met haar tong; het was haar taak nu om Fleur tot overgave te dwingen. Dat ze haar armen zou bewegen.
Ellen liep om het bed als een biljarter op zoek naar de juiste stoot. Die zag ze wel, maar het was moeilijk, heel moeilijk. Fleur lag iets wijdbeens en de lipjes van haar kutje waren net zichtbaar. Het was onvermijdelijk dat Ellen de binnenkant van Fleurs benen zou raken en dat de klap niet de volle kracht zou bevatten. Maar nog meer op de billen zou Fleur met gemak aankunnen, daar leek het tenminste op.
Ellen ging staan en hield haar zweepje, met het leertje, als een golfster vast. Ze moest het ineens goed doen.
Fleur leek iets te verwachten, maar omdat ze met haar hoofd op het kussen lag kon ze niet zien wat Ellen van plan was of waar ze stond. Ze begon wel te trillen zoals ze altijd deed in onzekere en angstige situaties.
Ellen slikte, en besloot dat uitstel niets nieuws zou toevoegen.
Het leertje aan de top van de zweep schoot naar voren, tikte een van de binnenbenen van Fleur aan en kwam toen recht op de lipjes terecht.
Fleur sloeg een heel hoge gil, haar benen schoten uit elkaar, ze tilde zich op en een van haar handen voelde snel aan haar kutje naar de schade.
‘Wat had ik gezegd!’ Zei Ellen streng.
Fleur luisterde niet meteen. Ellen zag een traan over haar wang lopen terwijl ze voelde aan dit gevoelige en meest sensuele plekje van haar lichaam.



Ellen liet Fleur even voelen en concluderen dat er geen permanente schade was aangericht voor ze op haar hurken naast het bed ging zitten.
Fleur keek naar Ellen en veegde snel de paar tranen uit haar ogen.
‘Je bewoog.’ Zei Ellen toonloos en emotieloos.
‘Sorry.’ Zei Fleur die snel haar hand terugtrok van haar kutje en weer ging liggen zoals eerst. ‘Ik wilde het niet, juf. Echt niet.’
‘Moet ik je helpen?’ Vroeg Ellen alsof ze Fleur een gunst bewees. ‘Zodat je wel je handen stil kan houden?’
Fleur zei niets, haar ogen glinsterden nog na van de tranen terwijl ze naar Ellen keek.
‘Graag of niet?’
‘Graag, juf.’
‘Draai je maar om.’ Zei Ellen. Ze liep naar de geopende doos en haalde er vier setjes handboeien uit. Fleur keek met grote ogen hoe Ellen haar enkels wijd uitspreidde en boeien eraan deed om die weer aan de bedspijlen vast te maken. Fleurs armen ondergingen hetzelfde lot.
Ellen keek even naar Fleur en trok daarna, ongemerkt voor het meisje, de stekker van de wekkerradio los. Daarna hief ze haar zweep weer om ze neer te laten komen op Fleurs borstjes.
Al snel waren de twee vetborstjes bedekt met paarse strepen en had Ellen er alleen voor gezorgd dat haar tepeltjes nog rozig zagen. De knopgrote tepeltjes van Fleur stonden stijf en na het gillen bewoog haar borstkas heftig op en neer. Fleur was nog iets te jong om goed te kunnen zweten, maar ze was wel vochtig van de inspanningen.
‘Ik geef je nog vijf klappen.’ Kondigde Ellen aan. ‘Hier.’ Ze streek met het leertje over de schaamlipjes van Fleur. ‘En jij moet mee tellen. Gaat je dat lukken?’
Fleur hijgde zwaar en knikte kort.
‘Goed.’ Ellen streek nog eenmaal zacht over de lipjes, hief haar zweep en liet die niet al te hard neerkomen.
Fleur gilde desondanks hard.
‘Tellen!’ Beval Ellen.
‘E- één!’ Zei Fleur gekweld.
‘Goed zo.’
Ellen sloeg iets harder, en Fleurs gil werd hoger.
‘Twe- twee!’
Ellen sloeg weer iets harder.
‘Drie!’
Een vierde klap, weer meer kracht.
‘Vier!’
Er vloeide weer een traan over Fleurs wangen, maar ze wilde of durfde niet op te geven.
Ellen hief haar zweep hoger, en hoger voor de laatste klap. Fleur sloot haar ogen van angst.
‘Nee.’ Ellen tikte met het leertje het plafond aan en liet de zweep onverrichter zaken weer zakken.
Fleur opende haar ogen angstig voor wat ze zou zien, maar ze was verbaasd dat Ellen het zweepje op het bed gooide.
‘Jij blijft hier liggen en nadenken waarom je hier ligt.’ Zei Ellen. ‘Ik ga wat drinken en eten.’
‘Juf?’
Ellen reageerde niet en liep naar de deur. Vlak voor ze die door stapte keek ze even naar Fleur.
‘Misschien ga ik wel naar de stad.’ Zei Ellen bedachtzaam. ‘Een terrasje pakken.’
‘Juf!’
Ellen sloot de deur en liep even naar de badkamer om inderdaad even wat water te drinken. Daarna sloop ze langs de dichte slaapkamerdeur, deed in de woonkamer haar broek weer aan, vouwde Fleurs kleren netjes op en ging naar de voordeur om die met een klap dicht te laten slaan.



Het was de bedoeling Fleur te laten denken dat ze vetrokken was en Fleur aan haar lot had over gelaten. Fleur had geen enkele manier om de tijd te weten omdat de wekkerradio uit stond, alleen de stilte en de wetenschap dat ze hulpeloos vastgebonden lag. En alleen thuis was met de plekken waar de zweep was geland schrijnend in haar huid. Onmogelijk om te bewegen of weg te komen.
Ellen ging op de bank zitten en spitste haar oren.
Ze hoorde niets, geen gegil, geen geroep. Na een kwartier stond Ellen weer op en liep naar de slaapkamer om aan de deur te luisteren.
Niets.
Ellen deed voorzichtig de deur open. Uiteraard lag Fleur nog altijd in dezelfde pose op bed, maar haar wangen waren nat van de tranen. Fleur keek met iets van opluchting toen ze Ellen in de deuropening zag staan.
‘Waar bent u geweest?’ Vroeg ze.
‘Nergens.’ Zei Ellen. Ze liep naar het bed en aaide met haar hand over Fleurs borstjes, buik en venusheuvel. ‘Ik laat jou niet in de steek. Ik heb gewoon in de woonkamer gezeten.’
Fleur begon te glimlachen, wellicht vond ze dat ze stom was geweest om in de truc van Ellen te trappen. Ellen boog zich naar voren en gaf Fleur een kus die zout smaakte van de tranen.
‘Laten we verder gaan waar we een paar dagen geleden waren.’ Ze liet haar rechterhand naar Fleurs kutje zakken en begon met de gemartelde schaamlipjes te spelen. Fleur kreunde en hijgde nu de toch al gevoelige plek extra gevoelig was.
Met haar linkerhand boog Ellen over Fleurs naakte lichaam heen naar het nachtkastje waar ze gisteravond de vibrator van Fleur in had gegooid, te moe om het goed op te ruimen na een drukke dag.
‘Ben je er klaar voor?’ Vroeg Ellen toen ze het speeltje tevoorschijn had gehaald en aan Fleur had laten zien.
‘Ja, juf.’ Fleur klonk niet bang maar wel gespannen.
‘Zeg maar als het je niet aanstaat.’ Zei Ellen. ‘Ik ga je niet meer slaan.’
Fleur knikte. Ellen ging op haar zij naast Fleur liggen met haar hoofd ter hoogte van het jonge kutje. Haar vingers hadden Fleur weer nat gemaakt en omdat ze niet was gebruikt of schoongemaakt was de vibrator nog goed vet. Ellen plaatste de punt van de vibrator voor de ingang van Fleur en begon zachtjes te duwen.
Fleur begon te kreunen en hijgen toen de eerste centimeter bij haar naar binnen gleed, ze bewoog met haar heupen. Ellen duwde langzaam verder met haar ene hand terwijl ze met haar ander de lipjes van Fleur uiteen hield.
Toen de vibrator er halverwege in zat drukte Ellen op het rubberen knopje aan de onderkant en begon de vibrator haar naam eer aan te doen.
‘Oh, oh, ah.’ Fleur hijgde en leek niet in staat iets uit te brengen terwijl het genotsapparaat trilde in haar kutje en Ellen langzaam de trillende staaf er iets uit haalde om die daarna weer terug te duwen. Steeds iets dieper. Tot haar verrassing paste de vibrator helemaal, toen de voet strak tegen Fleurs schaamlipjes aan zat draaide Ellen zich weer om. Ze kuste de tepels van Fleur op de gemartelde borstjes terwijl haar hand speelde met de schaamlippen, clitoris en vibrator.
Fleur kreunde zacht en had genietend haar ogen gesloten tot ze begon te trillen, zwaarder begon te ademen, puffen en tot een heftig orgasme kwam. Ellen haalde de vibrator er iets uit en duwde die weer terug. Fleur kreeg bijna onmiddellijk een tweede orgasme, en een derde. Toen vond Ellen het voldoende. Fleur was al uitgeput genoeg. Ze zette de trilstand van de vibrator uit, stond op en pakte de sleuteltjes van de handboeien om Fleur los te maken.
Die had zo weinig puf dat ze nauwelijks doorhad wat er gebeurde. Ook niet toen Ellen de doos weer in de kast zette en naast Fleur ging liggen.
‘Vond je het fijn?’ Vroeg Ellen.
Fleur draaide zich op haar zij om Ellen aan te kijken. Ineens begon ze te huilen, ze wierp zich tegen Ellen aan terwijl ze met haar mond Ellen zoenen begon te geven met een heftigheid waarop een kitten de tepel van haar moeder zoekt.
‘Het doet pijn.’ Zei Fleur zacht, de tranen stroomden nog steeds over haar wangen terwijl ze zich dicht tegen Ellen aan schurkte.
‘Pijn?’ Vroeg Ellen terwijl ze een arm om Fleur heen sloeg. ‘Je kutje?’
‘En mijn billen.’ Zei Fleur. ‘En mijn borstjes.’
‘Waar ik geslagen heb doet het pijn?’
‘Ja. Maar het voelt ook fijn. Het voelt fijn.’
Ellen grinnikte en gaf Fleur een kus op haar voorhoofd. ‘Jij bent fijn.’ Zei Ellen zacht. ‘Een fijn, klein meisje. En dapper dat je het allemaal hebt doorstaan.’
‘Voelt u zich beter?’ Fleur probeerde met haar handjes de tranen uit haar ogen te wrijven, maar had duidelijk haar doel niet uit het oog verloren.
Ellen keek even naar Fleur, maar analyseerde toen haar eigen gevoelens.
‘Weet je, ja. Ik voel me beter.’
‘Ziet u wel dat het helpt.’
‘Eén ding zit me wel dwars.’ Verzuchtte Ellen terwijl ze Fleur nog dichter tegen zich aandrukte.
‘Wat dan?’ Vroeg Fleur verbijsterd.
‘Dat ik de wekkerradio weer mag gaan instellen.’