Ik zal maar geen namen noemen van Landen, steden of mensen. De namen die ik noem zijn verzonnen, want de kans is groot dat daar moeilijkheden van komen. Ik zal mij beperken tot de waargebeurde dingen, maar ben wel blij dat ik het hier eindelijk kan vertellen. Bij dit verhaal zult U zich verbaast afvragen: “Hoe is het mogelijk” maar geloof mij, er is geen woord van gelogen. De waarheid was nog een stuk erger, maar dat durf ik niet te schrijven.
Mijn land is arm, uitgebuit, corrupt, en geregeld in oorlog. Diverse volksstammen strijden met elkaar om de macht. Steeds weer word de regering verjaagd en komt er een nieuwe. Het lost niets op en het drijft het land steeds meer naar de afgrond. Mijn naam is Clôvard. Even een persoonsbeschrijving om alles beter te kunnen begrijpen. Bij het begin van dit verhaal was ik twintig jaar. 1.80 m. slank, zwarte kortgeknipte haren. Een lichtbruin getinte huid en zwarte ogen. Ik stond in onze stad bekend als “bijzonder knap” Vele malen is mij al een job als fotomodel, of een rol in een film aangeboden. maar het is steeds bij beloften gebleven (Om hun dagelijkse zorgen even te vergeten, gaan véél mensen naar de cinema.). Als een regisseur, of fotograaf mij een paar keer hadden geneukt, werd ik weer aan de kant gezet. Ik durf het nu wel te bekennen “ik ben gay” Nooit heb ik dat kunnen zeggen, omdat het in mijn geboorteland streng verboden is. ( behalve voor hogergeplaatste personen, denk ik) Maar als zoiets van een “gewoon” iemand bekend wordt, dreigt een strafkamp of nog erger. Maar, tegen de natuur is niet te vechten.
Mijn familie (en ik) kwam steeds meer in de problemen. Dagenlang was er geen eten. Werk was er ook niet. Ik zocht naar een uitweg. Veel van mijn landgenoten probeerden in gammele bootjes de zee over te steken en naar een Europa te vluchtten. Steeds hoorden wij dan verhalen van boten die waren vergaan en mensen die verdronken. Degene die de overkant wél haalden werden daar gevangen genomen en in een kamp gestopt. Er moest een andere weg zijn. Op een dag las ik in de krant, dat er in onze verwaarloosde zeehaven grote luxe zeewaardige jachten kwamen. De krant schreef verder dat de meeste jachteigenaars steenrijke Europeesche homo’s waren. Er werd ook geschreven dat die homo’s jonge jongetjes mee aan boord namen. Deze jongetjes werden dan misbruikt, waarna ze (met een beetje geld) weer aan wal werden gezet. De regering was van die praktijken op de hoogte, maar wilde er niets tegen doen. De (weinige) en vooral stinkrijke toeristen brachten geld in het laatje. In mij groeide een plan. Als ik een “filmster” of een “fotomodel” kon zijn, zou ik daar gebruik van maken. Op een zondag trok ik mijn beste en strakste broek aan, leende een overhemd van mijn broer, waste mijn haren en reed met de bus naar de zeehaven. Het was er rustig. Er lagen inderdaad een drietal luxe jachten, maar daarop was geen mens te zien want het was siësta. Ik ging in de gloeiende middaghitte op een bankje zitten met uitzicht op die boten en dacht: “Hoe kan ik een echte homoseksueel herkennen?” Ik had daar totaal geheel geen ervaring mee. Als er al een homo zou komen, was ik dan wel jong genoeg? De kranten schreven over jonge jongens. In gedachten staarde ik naar de horizon toen plotseling de deur van een kajuit openging. Een man van een jaar of veertig kwam naar buiten en liep over het dek van zijn jacht. Gezien zijn blonde haar en zijn blanke (zonnebank) gebruinde lichaam was het was beslist een Europeaan Op een minuscuul rood zwembroekje na, was hij bijna naakt. De man keek over de haven en plotseling zag hij mij. Ik kreeg de indruk dat hij verstarde. Toen hij zich weer had hersteld stak hij zijn hand naar mij op en riep “hallo”. Ik riep ook “hallo” en zag meteen een tweede man uit de kajuit komen. Deze man was jonger en leek meer op iemand uit mijn land. Hij was van nature donkerbruin getint en droeg een klein kort jeansbroekje. In mijn taal riep hij: “He mooie jongen, wat zit je daar alleen te doen?” Onwilligkeurig voelde ik dat ik “beet” had. Ik antwoordde met mijn mooiste glimlach: “Ik bewonder Uw prachtige boot.” Precies zoals ik hoopte, kwam de uitnodiging. “ Wil je de boot eens van binnen bekijken?” Meteen sprong ik op en liep naar de jacht. De beide mannen staken mij een helpende hand toe en namen mij mee in de ruime airconditioned kajuit. Zoveel luxe had ik nog nooit gezien. Binnen zaten nog twee mannen van rond de dertig jaar. Al spoedig merkte ik, dat ze ook uit mijn land kwamen. De Europeaan, was de eigenaar en heette Jhon. De drie anderen waren Bregha, Spontél en Audôm. De mannen complimenteerden mij met mijn schoonheid en vroegen mij het hemd van mijn gat, maar ik fantaseerde er lustig op los. Ik vertelde dat ik geen thuis had en dat ik wilde proberen naar Europa te komen. Op een wenk van Jhon, gingen Spontél en Audôm naar buiten en bleef ik alleen met Jhon en Bregha. Na enige tijd stelde Jhon voor, mij mee te nemen naar Europa. Tijdens de reis van vier dagen zouden ze mij aan boord verstoppen. Er was echter één voorwaarde, ik moest werken tijdens de reis en verder alles doen wat er van mij werd verlangd. Dit was precies volgens het plan. Ik stemde gretig toe. Ik was er van overtuigd dat het om de seks draaide en daar had ik geen problemen mee.(dacht ik) Het ging voor een betere toekomst. Eenmaal in Europa, zou ik wel verder zien. Een paar uur later waren we al midden op zee. Na het avondmaal werd ik meegenomen naar een grote slaapkamer, waarin een gigantischs bed stond. Op het bed lag een zwartlederen watermatras zonder dekens. Spontél moest aan het stuurwiel blijven, zodat ik met de overige drie mannen alleen was. Ik hoorde het zachte brommen van de boordmotor. De drie mannen lieten mij even alleen en verschenen even later weer met een leren kap over het hoofd getrokken, zodat ik nog alleen hun ogen en mond kon zien. Voor de rest waren ze naakt. Het “spel” zou dus beginnen. Jhon had een penis van een normale afmeting. De beide anderen waren zwaarder geschapen. De penissen vertoonden nog geen opwinding en slingerden slap van bil tot bil. Uit een kist namen ze touwen, wasknijpers, een paar dildo’s en een leren zweepje. Plotseling, begon ik te vermoeden wat de bedoeling was. Ik wilde mij nog verzetten, maar er was geen ontkomen aan. Ten eerste was de overmacht veel te groot en ten tweede waren we midden op zee. Ik werd door mijn beide landgenoten vastgepakt en op het bed gegooid. Met de touwen bonden zij mij, geheel gekleed op mijn rug liggende, aan de bedspijlen vast.
Jhon ging op een stoel zitten kijken en gaf zijn bevelen in een taal die ik niet begreep. Ik liet alles gewillig gebeuren want ik besefte heel goed, dat er toch geen uitweg was. Ik vroeg mij echter wel af: “Als die kerels seks willen, waarom word ik dan ook niet uitgekleed?” Jhon opende een fles champagne en schonk drie glazen in. Ik had nog nooit champagne geproefd en kreeg nu ook niets. De mannen proostten met elkaar. Toen ze hun glas hadden neergezet vroeg Bregha ( die meestal het woord deed) aan mij: “Heb je ook dorst?” Nieuwsgierig naar de smaak van champagne antwoordde ik: “ Ja zeker” Hij ging op het bed staan, met zijn nog slappe lul boven mijn gezicht. “Open je mond” gebood hij mij. Ik had geen idee wat hij van plan was en opende mijn mond. Meteen spoot Bregha een straal urine in mijn mond en over mijn gezicht. Verschrikt sloot ik mijn mond waarop Bregha luid riep: “Open die verdomde bek en vang dit kostbare vocht op” Ik klemde echter mijn lippen stijf op elkaar. Nu sprong ook Audôm op het bed en samen probeerden ze mijn mond open te breken. Ik verzette mij hevig. Audôm riep: “Doe die geile bek open. Dit is de champagne voor de armen” Het pissen was even gestopt. Ze knepen zo hard in mijn kaken, dat ik mijn mond wel moest openen. Onmiddellijk werd er een grote zwarte dildo in gepropt. Doordat mijn handen waren vastgebonden kon ik hem niet verwijderen. “Zo is het goed” riepen ze allebei “nu kun je drinken” en deze keer kreeg ik de volle laag van beide mannen in mijn mond gespoten. Ik kokhalsde en stikte bijna, maar kon niet anders dan het gele vocht door te slikken. Door de urine gleed de dildo nog dieper in mijn keel. Toen beide kerels waren uitgepist werd de dildo uit mijn mond getrokken en kreeg ik weer een beetje rust. Audôm gaf een leeg champagneglas aan Jhon die er onmiddellijk in begon te pissen. Toen Jhon klaar was goten ze de inhoud scheutje voor scheutje in mijn mond en over mijn lichaam. “Zuipen hoerenjong” riepen ze. “deze champagne, is aangeboden door de baas” Mijn kleren waren kletsnat. De geur van urine vulde het vertrek. Beide mannen scheuren mijn kleren kapot. Doordat ik aan handen en voeten was vastgebonden, was het niet mogelijk om mijn kleren geheel uit te doen en werd een mes gebruikt. Ik had alleen mijn sokken en mijn versleten basketbalschoenen nog aan. Nu kwam Jhon in actie. Hij plaatste zijn stoel aan het voeteneind van het bed en begon mijn schoenen te likken. Hij kwijlde en likte de boven en onderkant. Gelijktijdig trok hij aan zijn lul. De beide andere mannen, kwamen naast mij zitten en begonnen ook aan te masturberen. Even later had ik twee, grote, stijve, bruine, penissen boven mijn gezicht. Jhon trok mijn schoenen uit en begon wild op mijn sokken te kauwen en die waren niet meer zo fris. Ik had al de gehele dag in de hitte gelopen. Ik wist toen nog niet, dat juist dàt zo opwindend voor hem was. De “zweetlucht” van mijn voeten geilden hem nog méér op. Nadat hij mijn kletsnat gezeverde sokken had uitgedaan, likte hij mijn voeten, waarbij elke teen een speciale behandeling kreeg. Hij drukte zijn lul tegen mijn voeten, waarbij een film van voorgeilvocht achterbleef. Daarna likte hij ze weer schoon. Bregha en Audôm duwden om de beurt hun stinkende lullen in mijn mond. Soms kreeg ik beide stinkstokken tegelijk te verwerken. Iets wat ik echter liever deed dan hun urine te drinken. Jhon schoof langzaam vanaf mijn voeten naar mijn lul. Nadat hij mijn kloten een flinke likbeurt had gegeven, stond mijn lul ook op springen. Ik wilde echter niet klaarkomen, want ik wist niet wat mij nog allemaal te wachtten stond, (en dat was maar goed ook) Bregha en Audôm begonnen wilder en wilder in mijn mond te stoten, terwijl ze elkaar aan het tongzoenen waren, zodat hun kwijl op mijn gezicht druppelde. Zonder dat ik er iets tegen kon doen, kwam bij mij een orgasme en spoot mijn sperma in de pijpende mond van Jhon. Onwilligkeurig begon ik beide lullen steviger te pijpen met het gevolg dat ze beide mannen tegelijk hun lading loosden. Was het drinken van de urine al niet gemakkelijk geweest, het was niets vergeleken bij de dikke, vette, smurrie, die ik nu te verwerken kreeg. Ik moest slikken of ik wilde of niet. Tegelijkertijd voelde ik het hete sperma van Jhon over mijn buik spuiten. Hijgend stonden de drie mannen op. “God zij dank” dacht ik “dat is voorbij” Al met al was het nog meegevallen, het had erger kunnen zijn. “Erger?” dat zou nog komen. Bregha opende de deur naar het dek en schreeuwde luid:“Spontél laat het anker vallen, het is showtime”. Onmiddellijk stopten de motoren en hoorde ik het schurende geluid van de ankerketting. Een kwartier gebeurde er niets. Ik bleef op mijn rug vastgebonden op het bed liggen. De anderen bleven naakt op hun stoelen zitten en dronken de rest van de champagne. Ook nu kreeg ik niets. Na een kwartier hoorde ik het doorspoelen van een toilet in de gang en begon Jhon meteen weer bevelen uit te delen. Alle lampen in de slaapkamer gingen uit en een fel spotlight floepte aan boven het bed. Ik lag nu in een cirkel van licht. De deur ging open en Spontél kwam binnen. Hij was weliswaar onherkenbaar, maar wie kon het anders zijn? Spontél, droeg ook een leren masker en een zwart pak die zijn hele lichaam bedekte. Het pak was van zo’n dunne leersoort, dat ik elke spier van zijn lichaam er doorheen kon zien. Hij zag er beangstigend uit. Maar werkelijk beangstigend was de enorme bobbel in zijn broek. “Als dat echt is, moet het een ezelslul zijn” dacht ik. Maar lang tijd om daarover na te denken kreeg ik niet. De drie andere mannen gingen op een rij zitten alsof het een theater was. Spontél verscheen in de lichtcirkel met een hand vol wasknijpers. Hij knielde naast mij op het bed en begon één voor één de knijpers op mijn lichaam te bevestigen. Eerst kwamen er een paar op mijn zak waar ik bijna niets van voelde. Daarna klemde hij een paar op mijn penis en op de weggeschoven voorhuid. Dit deed werkelijk pijn maar ik probeerde dat niet te laten merken. Om mijzelf af te leiden, dacht ik aan de toekomst in Europa. De knijpers kwamen ook op mijn navel en tepels. Het was bijna niet meer uit te houden, maar ik hield mij goed. Echt pijn deed het pas, toen Spontél wijdbeens op mijn borst kwam zitten. De knijpers drongen in mijn huid. Spontél duwde zijn kruis tegen mijn gezicht en voelde ik een grote, stijve lul. “Likken klootzak” snauwde hij mij toe. Ik likte en probeerde mij voor te stellen wat er precies in die broek zou zitten. Daar kreeg ik spoedig een antwoord op. Terwijl Spontél met één hand mijn hoofd tegen zijn bobbel duwde, opende hij met zijn andere hand de ritssluiting. Meteen glipte een gigantische lul naar buiten. Het eerste waar ik het mee vergeleek, was de gummiknuppel van een politieman in onze stad. Ook de zak kwam naar buiten en ik kon mij niet voorstellen, dat een mens zulke grote kloten kon hebben. Het leken wel tennisballen. Tegelijk met de lul en de kloten, kwam er een ontzettende stank uit zijn gulp, alsof hij zich al weken niet meer had gewassen. Plotseling draaide hij zich om zodat hij met zijn reet op mijn gezicht kwam zitten. Meteen zat ik met mijn gezicht in zijn spleet. Spontél had ook een ritssluiting aan de achterkant van zijn broek en had die eveneens had geopend. Nu wist ik meteen waar die enorme stank vandaan kwam. Hij had pas gescheten en zijn reet niet afgeveegd. Schoonlikken” klonk het gebiedend. “Nee, nee, nee” riep ik. “O nee? Ik zal het je leren” riep Spontél. Meteen sprong hij op, pakte het leren zweepje en voor ik er op verdacht was, had ik de eerste klap al te pakken. Er volgden nog een paar die zo’n pijn deden, dat ik mij niet langer stil kon houden. Bij iedere klap begon ik luider te schreeuwen. Spontél stopte met slaan en schreeuwde: “Wil je nu mijn vuile reet schoonlikken?” waarop ik bijna huilend antwoordde: “Ja, ja, ja” Weer kwam hij met zijn smerige reet op mijn gezicht zitten. Ik likte tot alles schoon was. De drie “toeschouwers” gaven een applaus waardoor Spontél nog meer werd opgewonden. “Toegift” riep zijn publiek. Meteen schoof hij zijn kapitale lul in mijn mond en kreeg ik weer een volle lading urine te verwerken. “Lik schoon” riep hij weer. Nu durfde ik niet weer te weigeren en likte tot er geen druppel meer over was. Eindelijk sprong hij van het bed en begon mijn boeien los te maken. Ik dacht dat hij zou stoppen, maar het tegendeel bleek. Met hulp van Bregha en Audôm werd ik, met knijpers en al, op mijn buik gedraaid en wèèr vastgebonden. De wasknijpers sneden nu nog dieper in mijn huid. Het “publiek” nam hun plaatsen weer in en Spontél liep triomfantelijk om het bed heen. Zijn gigantische besneden lul stak als een boomstam uit de leren broek. Zijn reet glom van mijn speeksel. Spontél pakte een paar dildo’s en duwde ze onder mijn neus. “Deze krijg je eerst” riep hij, terwijl hij een “normale” omhoog stak. “Dan krijg je deze” fluisterde hij bij een grotere. “En dan deze” De laatste was een zwarte dildo van een onmenselijke afmeting, maar toch nog iets kleiner dan zijn eigen neukstaaf.“En dan” ging hij hijgend verder “en dan, krijg je deze” waarbij hij zijn eigen lul heen en weer slingerde. “Kom heren” riep hij tot de toeschouwers, “kom en maak deze mooie jongen gereed voor de ontmaagding”. Hij kon natuurlijk niet weten dat ik allang geen maagd meer was. Ik had al verschillende lullen van regisseurs en fotografen te verwerken gekregen. Geen van die lullen waren echter zo groot als de zwarte dildo en zeker niet zoals de lul van Spontél. De drie anderen kwamen naar het bed en spuugden klodders speeksel in mijn gleuf. Iedere klodder speeksel werd door Spontél diep in mijn spleet gemasseerd. De eerste dildo die ik in mijn reet kreeg was best uit te houden. Het was zelfs een prettig gevoel. Met de tweede had ik al meer problemen en bij de derde gilde ik alles bijeen, maar wie kon mij horen? We lagen midden op zee. De “toeschouwers” genoten van de show en trokken wild aan hun lullen. Het kostte Spontél heel veel kracht om de geweldige zwarte dildo in mijn reet te krijgen. Toen hij er eindelijk inzat, begon hij er langzaam mee op en neer te gaan. Elke beweging deed hevige pijn. Na een kwartier begon ik eraan te wennen en stopte met schreeuwen. Ik denk dat Spontél liever had dat ik schreeuwde, want die stilte was maar van korte duur. Op een tafeltje stond een dikke kaars te branden. Spontél nam de kaars uit de kandelaar en liet de druppels kaarsvet op mijn billen vallen. Wéér kreeg ik een nieuwe aard van pijn te verdragen en wéér schreeuwde ik moord en brand. Alsof dat nog niet genoeg was, werd de dildo in mijn reet door de kaars vervangen en die was nog een dikker. Mijn hele lichaam deed pijn. De wasknijpers onder mij drongen dieper en dieper in mijn huid. De striemen van de zweepslagen zwollen op en veroorzaakten een pijnlijk gevoel. De brandplekken van het kaarsvet, vormden rode vlekken die mijn huid deden openspringen. De enorme kaars in mijn reet gaf mij het gevoel, alsof ik in tweeën werd gescheurd. Eindelijk werd de kaars verwijderd en dacht ik dat het afgelopen was. Maar het ergste moest nog komen. In plaats van de kaars en de dildo’s, kreeg ik nu de kapitale lul van Spontél te verwerken. Zijn lul was wel een beetje dunner dan de kaars, maar het geweld waarmee hij hen naar binnen ramde, benam mij de adem. Dieper dan de dildo’s en de kaars, stootte hij zijn spermamachine in mijn spleet. Tegelijk beet hij hard in mijn nek en lieten de nagels van zijn handen diepe sporen na. Een vol uur bleef Spontél mij wild en genadeloos neuken. Hij had vooraf een pil genomen, waardoor zijn enorme lul een eindeloze erectie behield en het orgasme lange tijd uitbleef. Eindelijk spoot hij mij vol. Het klaarkomen ging gepaard met hevige vloeken. Ook Jhon, Audôm en Bregha, kwamen gillend klaar. De volgende dagen moest ik allerlei (rot) klussen opknappen. Omdat mijn kleren kapot waren gesneden, droeg ik het kleine gele zwembroekje van Spontél. Elke nacht werd ik door één of meerdere mannen verkracht. Op de vierde en laatste dag had ik zoveel pijn in en op mijn lichaam dat ik het niets meer kon verdragen. Toen de manen wéér aanstalten maakten mij te neuken, verzette ik mij hevig. Woedend riep Spontél: “We zullen je leren om je tegen ons te verzetten” en meteen werd ik door drie mannen vastgepakt. Ik dacht dat het wéér een verkrachting zou worden, maar de mannen hadden andere plannen. Ik kreeg een touw onder mijn armen gebonden en werd zonder pardon over boord gegooid. Als een stuk wrakhout sleepte ik achter de boot aan. Na een uur naderden wij een kust. De vier mannen kwamen aan de reling staan en terwijl ze lachend naar mij in het water keken, riep Spontél in mijn taal: “Daar ligt Europa, veel geluk”. Meteen werd het touw doorgesneden en was ik vrij. De jacht verdween pijlsnel in de verte. Gelukkig ben ik een goede zwemmer, zodat ik op eigen kracht naar de kust kon komen. Daar aangekomen, ben ik flauw gevallen. Toen ik weer bijkwam lag ik in een bed en keek in het vriendelijk lachend gezicht van een oudere man. Om een eind aan dit verhaal te maken, nog even dit. Ik was in Europa. Ik heb mijn asiel gekregen. Het gaat nu goed met mij en ik kan voor mijn familie overzee zorgen. De man die mij heeft gevonden (Michiel) is mijn vaste vriend waarmee ik zéér gelukkig ben.
Ik heb nu mijn verhaal verteld als waarschuwing. Wees voorzichtig met het aan boord te gaan bij rijke, geile miljonairs. Je bent genadeloos overgeleverd. Een vluchteling.