Rene had iets stoms gedaan. Uit pure balorigheid en totale verveling was hij niet van de ene les naar de andere gegaan, maar was rond gaan lopen in stukken van het schoolgebouw, waar niemand kwam. En omdat zijn afwezigheid niet echt opviel, hij spijbelde wel vaker, kon hij ongestoord alles verkennen.En er was genoeg te verkennen...de school was tijdelijk ondergebracht in een oud, leegstaand jongensinternaat, wachtend op het moment dat de nieuwbouw klaar was.. Het was een oud, statig gebouw temidden van de bossen, het merendeel stond leeg. Rene verbaasde zich over de ruimten, hoge plafonds, hoge ramen,die door alle stof weing licht doorlieten. Elk geluidje dat hij maakte, klonk hol in de grote, lege ruimtes. Als slenterend eindigde hij op de zolder van het gebouw, een hoge en nagenoeg lege ruimte met ingewikkelde dakspanten en een krakende houten vloer. Het licht sijpelde gefilterd door kleine gaatjes tussen de dakpannen, het was een mooi, zacht licht met een bijna gouden kleur. Op de zolder stonden nog een paar oude metalen bedden en er lag een stapel kussens. “Kijk, das nou mooi” dacht Rene..een mooi plekje om het laatste uurtje schooltijd nog even door te brengen in dit heerlijke zachte licht. Hij ging liggen op de stapel kussens, maakte het zich gemakkelijk en droomde van die heerlijke jongen in zijn klas, intussen met zichzelf spelend. Toen hij klaargekomen was nestelde hij zich behaaglijk in de kussens voor een lekker tukje in schooltijd.



Hij realiseerde zich pas dat hij iets stoms had gedaan, toen hij zijn ogen weer opende. Met schrik zag hij dat het bijna donker was. “Oh fuck” mompelde hij in zichzelf, “En nu??”. Door de duisternis kon hij de weg terug niet meer vinden. En zelfs als hij terug kon komen in het deel waar de school zat, dan zouden de deuren gesloten zijn.

Dus het enige wat hij kon, was er in berusten...Hij voelde even in zijn achterzak..ja, het belangrijkste zat er in: de shagbuil. Maar met het verstrijken van de tijd en na een aantal shaggies werd het toch erg onkomfortabel...hij had honger, verloor het gevoel voor tijd en baalde als een stekker.

Hij schrok even op...zag hij dat goed?? Ja...daar was het weer...een lichtflits...He, zou er iemand komen om hem te zoeken?? Rene keek nog eens, snapte niet wat hij zag...de lichtflits was er weer, maar hoog in de balken, niet op de grond..en het leek een echte lichtvlek te worden, die doorlopend in de balken hing. De lichtvlek bewoog heen en weer en werd steeds groter, terwijl Rene het idee had dat het steeds kouder werd...hij had het gevoel dat hij de temperatuur seconde voor seconde voelde dalen tot het kippevel op zijn armen stond en hij begon te rillen.



Terwijl de kou intenser werd, kwam de lichtvlek naar beneden..tergend langzaam tot hij op de grond was aangeland en hij groter begon te worden. Maar niet alleen groter, hij werd ook hoger. Het werd een kolom van verblindend licht, die een paar meter van Rene stil hield. Even dacht Rene dat hij het zich verbeelde, maar nee...er klonk een akelig, erg onsymphatiek lachje, dat de hele ruimte leek te vullen en hij hoorde een vaag gehijg.Maar...er was helemaal niemand. Alleen hijzelf en een of andere lichtvlek...

Er gebeurde iets wat hij niet kon bevatten. Rene vreesde dat hij zijn verstand verloor...hij zag dingen die niet waar konden zijn..hij had hallicunaties...of...was het wel waar?? Gebeurde er inderdaad wat zijn ogen zagen?? De lichtvlek veranderde van vorm en in het bleke licht werd een oude, spookachtige man zichtbaar. Zijn holle lege ogen lagen diep weggezonken in de kassen, zijn huid was verschrompeld, leek op oud en verkreukeld perkament. Zijn gezicht was gerimpeld en onvoorstelbaar bleek...hij lachte geluidloos, een tandenloze mond die net zo verrimpeld was als de rest. Hij had lange vuile witgrijze haren die tot op zijn schouders vielen en hij was gekleed in een gewaad, dat in betere tijden waarschijnelijk wit was geweest. Op blote benige voeten schuifelde hij naar Rene....die was verlamd van schrik, kon niet bewegen, geen geluid uitbrengen...alleen zijn ogen leken het vreemde schouwspel te registreren. Het meest vreemde was nog: de gedaante leek wel doorzichtig te zijn...

De oude man schuifelde steeds meer naar Rene en uieindelijk sprak hij...de stem leek niet uit zijn mond te komen maar vervulde de hele zolderruimte met een onaangename galm... ”Eindelijk weer jong zaad!!!”. En hij likte zijn verschrompelde lippen...Rene realiseerde zich dat hij zijn slipje en broek niet omhoog had getrokken toen hij was klaargekomen en de gedaante bekeek met duidelijk zichtbaar genoegen en lippenlikkend zijn pik...De gedaante, die nu recht voor hem stond, bukte zich moeizaam en stak een lijkbleke hand uit...even streelde de hand Rene’s pik...het voelde koud aan, oneindig koud...Rene deinsde terug, maar zat klem tussen kussens en een dakspant...de gedaante lachte kort...streelde opnieuw over Rene’s pik...”Ga staan” sprak de verschijning met opnieuw die stem die van overal leek te komen.



Ofschoon iets in zijn hoofd zich verzette stond Rene kompleet willoos op. Het leek wel of hij kompleet in de macht van de verschijning was. Toen hij stond zakte zijn jeans en slipje nog verder op zijn enkels..”Trek je hempje uit, knaap!!” gebood de gedaante. Opnieuw gehoorzaamde Rene. Naak stond hij in het bleke licht tegenover de onheilspellende gedaante. Deze stak opnieuw zijn hand uit, streelde over Rene’s buik en belandde bij zijn ballen...Rene voelde een vreemde sensatie over zijn ballen glijden. Het was een onbeschrijflijke, intense kou, maar gelijktijdig merkte hij hoe zijn pik hard en stijf werd. De gedaante bukte zich en mompelde “Eindelijk weer jong zaad, na al die eeuwen!!!”. Rene’s pik verdween in de mond van de gedaante. Het leek of hij hem in een diepvriesvak stopte, zo koud was het...maar de pik bleef hard..Rene voelde de prettige sensatie van zuigen...De oude zoog heftig en gulzig door, smakkend, het speeksel liep over de verschrompelde huid van zijn kin. Terwijl hij zoog dansten zijn magere vingers over Rene’s ballen en maakte ook een uitstapje naar zijn kontje. Rene voelde de druk in zijn ballen toenemen en ofschoon de hele situatie hem walgingwekkend voorkwam kon hij niet anders dan kreunend klaarkomen.

Het scheen de gedaante te bevallen. Voldaan likte hij zijn lippen af en lachte een gemeen en onheilspellend lachje. “Je hebt heel lekker zaad, knaap...” mompelde de gedaante. Met een snelle beweging, die Rene niet verwacht had van zo’n oud iemand draaide de gedaante Rene om. Maar dat had de angstige jongen niet in gedachten. Hij probeerde opnieuw weg te komen, weg van die vreselijke verschijning....maar het lukte niet. De verlammende angst bleef de hem in zijn greep houden, zodat hij al snel de ijskoude handen over zijn billen voelde glijden. Plotseling had hij het gevoel dat er een ijspegel in zijn kontje werd gestoken...neeeeeeeeeee.......en toen....toen werd alles zwart, intens diepzwart.

Het felle licht deed hem zijn ogen weer openen..maar het licht was anders, hij zou bijna zeggen “normaal”. Hij keek om zich heen en zag een man in een witte jas en een man in gewone kleren. “Ah” zei de man in de witte jas vriendelijk, “Je bent er weer”. Rene keek hem niet begrijpend aan. Met een droog aanvoelende mond mompelde hij “O ja?? Waar dan??”. “In het ziekenhuis” zei de man. Shit, dacht Rene, hoe kom ik daar nu weer terecht?? De vraag leek op zijn gezicht te staan want de andere man antwoordde “De concierge van je school vond je 2 dagen terug naakt en bewusteloos achter de voordeur, toen hij wilde openen”. Rene keek hem wazig aan...twee dagen?? “Ja,” zei de man in de witte jas, “toen kwam je hier binnen met onderkoeling”. “En omdat je toch wel erg vreemde verwondingen had wilde ik erg graag weten wat er met je gebeurd is” vervolgde de tweede man. Rene keek naar de man met de witte jas. Die knikte en zei “Ja, bevriezingsverschijnselen op en rond je penis, hetzelfde op je billen en in je anus. En dat is toch best vreemd, zeker in juni”. Rene sloot de ogen en probeerde orde te scheppen in de flitsen van herinnering die door zijn kop schoten. De andere man vervolgde “Dus, jongen, wat is er gebeurd met jou??”. Rene hield zijn ogen dicht en zuchtte diep. Hij keek de man in de witte jas aan en zei “Als ik jullie dat vertel, dan sturen jullie me meteen naar een gekkenhuis.”